telepraca, czyli samotny biały żagiel

Umiejętności nabyte w pracy zawodowej pozwalają nam lepiej radzić sobie w tzw. życiu. Kto zarządza lepiej pracownikami równiez swoimi sprawami pokieruje tak, że rodzinie szczęki poopadają. Przykład: Leniuchowa. Problemy rozwiązuje zgodnie z najnowszymi metodami gurus zarządzania. Wyciąga kartkę w kratkę i rozwala je systematycznie:
1. sformułownie problemu
2. znalezienie rozwiązania
3. rozwiązanie problemu
Genialne w swej prostocie. I niezawodne.
Rozejrzała się ostatnio po ogródku i sformułowała problem. Nasz trawnik dzieli się na a.) zły, b.) beznadziejny. Następnie zdaniem oznajmującym poinformowała mnie, jak go rozwiąże. Że wynajmie mianowicie maszyny w wynajmowalni maszyn i maszynowo doprowadzi SAMA trawnik do porządku.
Gulp.
Co prawda na samym początku planu poprosiła mnie niechętnie o wsparcie, żeby mianowicie przywieźć te maszyny. I dowiedzieć się, jak je obsłużyć. I natankować. I zapłacić.
Ale dalej już sama.
Nawiasem mówiąc, chciałem tu z tego miejsca podziękować producentowi za auto model fokus. Do wersji haczbak upchnięte gumiakiem mieszczą się: wertykulator (nie pytajcie), glebogryzarka, siewnik i walec do trawy. W następnym modelu prosiłbym tylko o mocniejszą podsufitkę, bo kiedy w bagażniku glebogryzarka walczy o życie z wertykulatorem, to podsufitka może tego nie przeżyć.
Czymkolwiek jest wertykulator, działa doskonale. Po objechaniu nim trawnika nie zmieniło się dokładnie nic. Beznadziejną część trawnika Leniuchowa chciała potraktować glebogryzarką, ale ta w ogóle nie chciała brać się do roboty. Drugi raz, (acz niechętnie) zostałem poproszony. Zgodnie z zasadą, że co nas nie zabije, to wyrwie nam ręce, glebogryzarka pociągnęła mnie za sobą po ogródku. Nie bardzo mogłem ją zatrzymać, bo popsuła się wajcha wyjmująca noże z ziemi. Co próbowałem siegnąć do niej prawą ręką, to glebogryzarka uciekała w lewo jakby starając się zajść mnie od tyłu i ugryźć w dupę.
-To zupełnie Leniuch nie tak. Zrób tak, żeby te noże weszły głębiej i zabełtały tą glebą. Na jednym skwerku widziałam, że pan tak robił.
- A na tym skwerku - krzyknąłem w przelocie, spleciony z glebogryzarką w tańcu śmierci - była już trawa czy tylko goła ziemia?
-Hmm, chyba ziemia - zawahała się Leniuchowa.
-No wiiiiiidziiisz! - odkrzyknąłem znikając za garażem.
Całe szczęście wlałem do glebogryzarki tylko parę guli benzyny. Nie pierwszy raz skąpstwo ratuje mi zycie.

Beznadziejną część trawnika ostatecznie potraktowałem szpadlem. Leniuchowa przepięknie obsiała go belgijskim siewnikiem. Nieskończona wyższość siania mechanicznego nad chaotycznym sianiem ręcznym nie podlega wątpliwości.